Materiały i preparaty - Strona 4

Wykorzystanie środków płuczących jest kluczowym elementem leczenia endodontycznego w stomatologii. Pozwala ono na pozbycie się warstwy mazistej, powstałej w czasie ich opracowywania. Warstwa mazista okala wnętrze kanałów, zatykając kanaliki, co prowadzi do pozostawienia drobnoustrojów. To z kolei tworzy ryzyko powstania reinfekcji, a w konsekwencji ponownego leczenia kanałowego. Czym jest warstwa mazista? To nic innego jak złuszczona w trakcie leczenia zębina, patogeny oraz pozostałości miazgi. Aby się jej pozbyć należy odpowiednio przepłukać kanały za pomocą środków do tego przeznaczonych, nie zapominając o zastosowaniu prawidłowej sekwencji oraz czasu pracy środkami płuczącymi. We współczesnej stomatologii szeroko praktykowana jest metoda aktywacji za pomocą ultradźwięków. Aktualnie w większości przypadków do płukania zębów leczonych endodontycznie wykorzystuje się roztwory podchlorynu sodu (NaOCl), EDTA, kwas cytrynowy czy chlorheksydynę. Używane w odpowiednich cyklach rozpuszczają zanieczyszczenia oraz działają antyseptycznie, dzięki czemu bezpieczne staje się ostateczne wypełnienie kanałów.

Uszczelniacz kanałów w stomatologii powinien charakteryzować się optymalną adhezją do zębiny zapobiegającą wyciekaniu z powierzchni styku materiału rdzenia z zębiną, niskiej lepkości, przylegać do ścian kanału, ale także być nieprzepuszczalny dla promieni RTG i dla płynów tkankowych. Cechować powinna go również stabilność wymiarowa, antyseptyczność, biokompatybilność oraz dobre właściwości fizykochemiczne.

Materiały tymczasowe do wypełniania kanałów korzeniowych opierają się na bazie wodorotlenku wapnia bądź wodorotlenku wapnia z jodoformem. Mają za zadanie osuszenie, zneutralizowanie ewentualnych pozostałości po stanie zapalnym oraz przygotowanie tkanki do wypełnienia ostatecznego.