Szelaki protetyczne

Czym charakteryzuje się łyżka indywidualna?

Łyżka indywidualna powstaje na bazie modelu odlanego z wycisku anatomicznego. Jeden z niezbędnych etapów laboratoryjnego wykonania protez całkowitych. Łyżka składa się z płyty podstawowej i uchwytu, który swoim kształtem i wielkością powinien pozwalać na łatwe usunięcie jej z jamy ustnej, a jednocześnie nie powinien utrudniać pacjentowi ruchów czynnościowych warg, policzków oraz języka. Łyżkę wykonuje się na modelu z gipsu kl. II uzyskanym z wycisku anatomicznego, pobranego łyżką standardową, która zasięgiem obejmuje wszystkie elementy pola protetycznego w stanie biernym błony śluzowej. Dobór materiału zależy od planowanego sposobu pobierania wycisku oraz materiału wyciskowego. Najczęściej na łyżki indywidualne stosuje się: szelak (naturalny lub syntetyczny), samopolimeryzujące tworzywo akrylowe, materiał światłoutwardzalny oraz płytki termoplastyczne.

Materiały i metody pobierania wycisków czynnościowych dolnych

Wyróżniamy kilka rodzajów materiałów do pobierania wycisków w żuchwie. Masy silikonowe doskonale odwzorowują pole protetyczne i są odporne na odkształcenia i uszkodzenia. Charakteryzują się stabilnością wymiarów oraz elastycznością i pamięcią. Masy polieterowe bardzo dokładnie odwzorowują podłoże. Są najmniej kurczliwe ze wszystkich elastomerów. Charakteryzują się dużą odpornością mechaniczną oraz na odkształcenia. Pasty wyciskowe tlenkowo-cynkowo-eugenolowe pozwalają uzyskać w miarę dokładną odbitkę pola protetycznego oraz czynnościowe ukształtowanie pobrzeży wycisku. Są materiałem do odwzorowania pola protetycznego szczęki. Wybór metody wyciskowej i materiału zależy od oceny stanu podłoża protetycznego. Skrócone pobrzeża łyżki zostają pokryte warstwą termoplastycznego lub chemoutwardzalnego materiału o grubości nieco powyżej 2 mm i następnie poddane kształtowaniu w jamie ustnej ruchami warg, policzków i języka.