Fluoryzacja i lakierowanie zębów

Na czym polega zabieg fluoryzacji zębów?

Fluoryzacja polega na powlekaniu zębów preparatem o wysokiej zawartości fluoru (w postaci lakieru, żelu czy pianki). W indywidualnej profilaktyce fluor może być dostarczany na dwa sposoby. Metoda endogenna, czyli doustna wpływa na formujący się związek zęba oraz metoda egzogenna, tj. miejscowa aplikacja na wyrznięte zęby. Metoda endogenna nie zmniejsza na stałe ryzyka choroby próchnicowej, a nadmierna ilość fluoru może być przyczyną fluorozy zębów. Korzystniejsze zatem jest stosowanie egzogennego dostarczania fluoru w środowisko jamy ustnej po wyrznięciu zębów. Przeciwpróchnicowe działanie fluoru polega na ograniczeniu wpływu bakterii próchnicotwórczych oraz na hamowaniu demineralizacji i wspomaganiu remineralizacji.

Charakterystyka lakierowania zębów w gabinetach

Lakierowanie ma na celu wzmocnienie zębów i sprawia, że są odporniejsze na działanie próchnicy. Stosuje się je głównie w profilaktyce próchnicy, a także przy nadwrażliwości zębów. Zabiegi powinny być wykonywane w zależności od indywidualnych skłonności pacjenta do występowania próchnicy. Powinno się je wykonywać 2 razy w roku po zabiegach piaskowanie i skalingu. W przypadku większego ryzyka próchnicy można wykonywać zabieg lakierowania częściej. Zabieg jest całkowicie bezbolesny i nie przebarwia zębów. Lakierowanie zębów musi zostać poprzedzone wyleczeniem wszystkich ubytków, a także usunięciem z zębów osadu oraz kamienia nazębnego. Wszystkie materiały stosowane do profilaktyki próchnicy i leczenia nadwrażliwości szyjek zębowych dostępne są w różnych rodzajach opakowań, takich jak ampułki czy tubki z preparatem.

Czym jest lakowanie zębów?

Lakowanie polega na uszczelnianiu bruzd i zagłębień w zębach stałych specjalistycznym lakiem. Wskazane jest w przypadku braku wykrywalnego wzrokowego ubytku w szkliwie lub przy widocznej po wysuszeniu demineralizacji bruzd, lub występowaniu zagłębień anatomicznych (białe plamy lub smugi). W przypadku lakowania ważne jest dokładne oczyszczenie powierzchni zgryzowej zęba, ponieważ mogą tam zalegać osad i płytka bakteryjna. W tym przypadku może wystąpić niedokładne zalakowanie i nieszczelność. Najczęściej uszczelniane są trzonowce i przedtrzonowe stałe (największym ryzykiem obarczone są szóstki), a także górne boczne siekacze stałe. Lakowanie jest wskazane zwłaszcza u osób o wysokim ryzyku próchnicy, jak najwcześniej po zakończeniu procesu wyrzynania się zęba, gdy tylko powierzchnia okluzyjna stanie się dostępna dla zabiegu.