MTA
MTA, czyli mineralne kruszywo trójtlenkowe (Mineral trioxide aggregate) to uszczelniacz kanałów korzeniowych, wykorzystywany w procedurach endodontycznych przy zamykaniu opracowanych kanałów, gruntując umieszczone w ich wnętrzu ćwieki wypełniające. Materiały na bazie związku wodoretlenku wapnia (podstawy MTA) mają zdolność pobudzania kompleksu miazgowo-zębinowego do tworzenia nowej, naprawczej warstwy zębiny trzeciorzędowej. Cechuje się względnie powolnymtwardnieniem, pozwalającym na dość proste poprawki podczas nakładania, jednocześnie zapewniając wysoką odporność i skuteczność w utrzymywaniu materiału wypełniającego wewnątrz na bardzo długi czas. Zapewnia to szczelność i bezpieczeństwo zębów po zabiegu i komfort w jamie ustnej podczas codziennych czynności pacjenta.
Produkty: 12
Czym się charakteryzuje MTA?
Podstawową cechą MTA jest dobra lepkość, odporna na warunki jamy ustnej, podstawowy warunek użyteczności jako uszczelniacz. Jest biokompatybilny z tkanką zębową, zapobiegając problemom i podrażnieniom. Nie jest wchłanialny w żadnej postaci, co zapewnia długotrwałość jego utrzymania się w zębie. Jest szczelny, utrzymuje stały kontakt zabezpieczając miejsce zabiegu przed przedostawaniem się z zewnątrz ciał obcych, jak i bakterii. Jest zasadowy, unikając zwiększenia kwasowości w jamie ustnej. Sama wytrzymałość na ściskanie rozwija się przez najbliższe dni po nałożeniu, ograniczając możliwości chociażby jedzenia pacjenta, osiągając finalnie wartość odpowiednio wysoką by standardowe użytkowanie jamy ustnej nie było problemem. Sama szczelność produktu jest względnie negowana przez wcześniejsze zakażenie, więc ważne jest poprawne oczyszczenie miejsca wypełnienia nie tylko by zapobiec nawrotowi infekcji, ale i zapewnić jak najmocniejsze powiązanie uszczelniacza.
Główne aspekty zastosowania MTA w stomatologii
Materiał MTA dzięki wyżej wspomnianym cechom znajduje szerokie wykorzystanie w endodoncji, jak i stomatologii zachowawczej, będąc skutecznym przy leczeniu biologicznym miazgi obnażonej, amputowanej częściowo lub całkowicie, jak i do wypełniania kanałów korzeniowych zębów z niezakończonym rozwojem wierzchołka korzenia, celem przeprowadzenia apeksyfikacji. Dzięki biozgodności, jak i nietoksyczności nie jest problemem używanie go do wypełniania ubytków przywierzchołkowych, zamykając obszar zabiegu. Dzięki indukowaniu regeneracji przyzębia, cementogenezy czy osteogenezy może być stosowany w zamykaniu perforacji korzenia niezależnie od lokacji, na całej jego długości. Pozwala też na zabezpieczenie postępujących resorpcji wewnętrznych, jak i zewnętrznych, oraz odbudowy włókien ozębnej czy wypełnienia ubytków kości.