Charakterystyka silikonów addycyjnych
Silikony addycyjne określone inaczej kauczukami poliwinylosiloksanowanymi występują w postaci past rzadkich, średnich oraz gęstych w tubach albo bardzo gęstych w słoikach. Występują również w postaci 2 pojemników (baza, katalizator), mieszane ręcznie lub mechanicznie przy pomocy pistoletu mieszającego, lub urządzenia mieszającego. Silikony pozbawione są smaku, zapachu, mają stabilne wymiary. Masy zawierają środki zmniejszające napięcie powierzchniowe, co powoduje, że są hydrofilne. Łatwe do wyjęcia z jamy ustnej nawet przy kolbowatych wyrostkach. Silikony addycyjne hydrofobowe poddają się galwanoplastyce srebrem lub miedzią, natomiast pokrywanie metalem (galwanizacja) silikonów addycyjnych hydrofilnych jest trudniejsza (trudno uzyskać początkową jednorodną warstwę metalu).
Jak prawidłowo wykonać wycisk?
Dzięki użyciu mas wyciskowych możliwe jest stworzenie formy repliki uzębienia pacjenta. Stosuje się je do wykonywania uzupełnień pośrednich (licówki, korony, mosty, wkłady). Z otrzymanego wycisku wykonuje się następnie model pozytywny. Wyciski pobiera się z użyciem mas wyciskowych. Ważne, by były wykonane z uwzględnieniem warunków biologicznych panujących w jamie ustnej przyszłego użytkownika protezy. Do dyspozycji protetyka oddawane są różne materiały wyciskowe. Można je zakwalifikować do dwóch grup (wg podziału zaproponowanego przez Spiechowicza): Grupa I to materiały tężejące pod wpływem reakcji chemicznych (gips wyciskowy, masa alginatowa, pasta wyciskowa). Grupa II zawiera materiały termoplastyczne (gutaperkę, masy Stentsa, masy hydrokoloidalne, woski wyciskowe).
