Kompomery stomatologiczne
Kompomery
Kompomery to materiały łączące w sobie zalety cementów glassjonomerowych oraz materiałów złożonych. Takie połączenie ma na celu wydobycie z obu materiałów jak najwięcej zalet oraz wyeliminowanie ich niechcianych właściwośc. Materiały kompomerowe mają podwójny mechanizm wiązania. Z jednej strony jest to mechanizm chemiczny działający na podstawie wiązania kwas – zasada, charakterystycznej dla materiałów glassjonomerowych, a z drugiej strony są aktywowane na podstawie fotopolimeryzacji, która jest charakterystyczna dla materiałów złożonych (kompozytów światłoutwardzalnych). W naszej ofercie można znaleźć kompomery najwyższej jakości, pochodzące od znanych i renomowanych producentów.
Produkty: 7
Charakterystyka kompomerów
Po związaniu, które polega na polimeryzacji żywicy, dochodzi do uwalniania fluoru, chociaż nie w takim stopniu jak ma to miejsce w przypadku cementów glassjonomerowych. Kompomery charakteryzują się dobrą polerownością, a co za tym idzie, mają duży potencjał estetyczny, nie wymagają wytrawiania szkliwa i zębiny, dodatkowo wymagają minimalnego opracowania zęba i do pewnego stopnia tolerują wilgoć. Mają dużą twardość oraz dobre parametry wytrzymałościowe w porównaniu z cementami glassjonomerowymi. Kompomery do pewnego stopnia tolerują wilgoć. Duża ścieralność w porównaniu z materiałami kompozytowi powoduje ograniczenia w stosowaniu kompomerów do ubytków nienarażonych na znaczne obciążenia. Materiały te wymagają jednak stosowania systemów adhezyjnych oraz odpowiednich narzędzi i akcesorii stomatologicznych. Obecność skurczu polimeryzacyjnego oraz wysoka ścieralność powierzchni okluzyjnych są istotnymi wadami kompomerów.
Jakie jest zastosowanie materiału kompomerowych?
Kompomery w stomatologii zachowawczej stosuje się do wypełnień w zębach mlecznych oraz w ubytkach klasy III i V Blacka, a także w przypadku ubytków niepróchnicowych pochodzących z okolic przyszyjkowych zębów. Materiały te stosowane są również jako wypełnienia czasowe ubytków klas I i II. Pierwszy kompomer Dyract składał się z monomeru TCB (kwasu butano-tetra-karboksylowego) oraz aktywnych cząsteczek szkła strontowo-fluoro-krzemowego. Szkło wagowo stanowi 72% składu kompomeru, w tym 13% stanowią jony fluoru. W nowszych modyfikacjach zastosowano cząsteczki szkła krzemowo-wapniowo -glinowego-fluorowego (42–67% objętości) zatopione w żywicznej matrycy metakrylanowej. Obecnie produkt Dyract występuje w wielu innych formach, np. Dyract Extra, Dyract Flow – produkt półpłynny. Kompomery występują w postaci jednoskładnikowej oraz stosowane są w miejscach, gdzie nie występują duże naprężenia i istnieje średnie ryzyko wystąpienia próchnicy.